Nooit te oud voor therapie

Heinz, 70 jaar

Niemand is te oud voor therapie. Dat Heinz ooit naar een therapeut zou gaan, had hij nooit gedacht. Het heeft hem echt geholpen, vertelt hij op een dag dat de zon volop schijnt.

“Ik maakte mij zorgen over mijn toekomst, over de dood, over mijn twee zusters. Slapen lukte me helemaal niet meer. Ik heb een paar nachten buiten op straat rond gelopen. Ik kon niet thuis zijn, dat was echt vreselijk. Het gebeurde in de winter waar ik altijd moeite mee heb gehad. Het leek alsof het huis op me neer zou storten. Ik ben toen naar de huisarts gegaan en die zei: ‘het zit in je hoofd’. Dat heeft hij goed gezien, ik wist dat ik me te veel zorgen maakte. Op een gegeven moment had ik angst voor de angst. Mijn klachten leken op die van een hartaanval. Ik ben hartpatiënt, ik heb twee hartinfarcten gehad.

Ik maak me zorgen over mijn gezondheid. Ik hoor haast niets meer, met dit oor helemaal niets en met het andere oor 35%. Ik heb versleten knieën en een kapotte rug. Hierdoor ervaar ik minder levenskwaliteit. Ik heb veertien jaar geleden een bypass operatie gehad en ze zeggen dat het normaal gesproken na zo’n twaalf jaar weer kan gebeuren. Dat levert veel spanning op. In die bewuste periode was ik steeds bang dat ik de volgende dag niet zou halen. Op een gegeven moment ging ik voor mijn knieën naar de fysiotherapeut. Met haar sprak ik over mijn angsten en zij vertelde me toen over Reinier.

Ik heb nooit in zoiets geloofd. Het was voor mij tovenarij, iets wat ik niet begrijpen kon. Ik ben ook totaal verrast door het succes van de behandeling. Het werkt! Nu maar afwachten of het zo blijft. Maar dat ligt ook aan mezelf. Als ik weer begin met piekeren, zal het misschien terugkomen. Maar ik weet wat ik moet doen als ik weer ga malen. Als ik weer nare gedachten krijg, knijp ik in mijn handen en denk aan wat leuks. Dat heb ik van Reinier geleerd.

Ik heb in totaal twee behandelingen bij Reinier gehad. Dat een mens zelf in zijn lichaam wat veranderen kan, alleen door te praten, ik snap niet hoe het kan. De EMDR behandeling met de koptelefoon heb ik vergeleken met een test bij de oorarts. Ik heb daar verder niet bij nagedacht. Ik heb het beeld van mijn angst opgeroepen want daar wilde ik van af. Onder de angst zitten de gevoelens. Ik heb gezien hoe een mens langzaam dood gaat. Mijn opa heeft longkanker gehad toen ik drie jaar oud was. Het was 1945. Het liefste wil ik daar helemaal niet meer over praten. Voor zulke dingen ben ik gevoelig. Vroeger werd er niet over gevoelens gepraat. De tijden waren anders. Er waren meerdere kinderen en er werd heel hard gewerkt. Je kunt nu meer dingen doen dan vroeger. Er is meer vrije tijd en de mensen praten meer over wat hen dwars zit.

Tijdens de behandeling werd ik steeds rustiger. Ik was in het begin zenuwachtig en ik had niet verwacht dat alles zo vlekkeloos zou verlopen. Ik sta er nog steeds van te kijken. Ik vind zijn manier van werken heel professioneel. De hele manier hoe hij het brengt, de manier van vragen stellen.

Als de muren nu op me afkomen, ga ik samen met mijn vrouw een eind fietsen. Wat dat betreft houd ik echt van de zomer, lekker warm en veel licht.”